ក្នុងប្រអប់ត្រចៀកមានប្រដាប់លំនឹងវែស្ទឹបុយឡែរ ដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យលំនឹងរាងកាយ។ ការប្រែប្រួល ដូចជាការផ្លាស់ប្តូររយៈកម្ពស់របស់រាងកាយ ល្បឿនរថយន្តធ្វើឲ្យមានបំលាស់ទីវត្ថុផ្សេងៗច្រាស់ទិសរបស់អ្នកដំណើរយ៉ាងលឿន ការសម្លឹងក្បែរៗនាំឲ្យវិលគ្រាប់ភ្នែក ជាហេតុនាំឲ្យភ្ញោចទៅលើប្រដាប់វែស្ទឹបុយឡែរនេះ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ការភ័យព្រួយបារម្ភ ដេកមិនគ្រប់គ្រាន់ និងក្លិនផ្សេងៗ (ផ្សែងបារី ទឹកអប់ ក្លិនក្រអូបក្នុងឡាន…) ធ្វើឲ្យមានរំញោចទៅលើប្រដាប់លំនឹងមួយនេះ គឺសុទ្ធតែអាចជំរុញឲ្យការពុលឡានកាន់តែកើតមានខ្លាំងថែមទៀត។ បញ្ហានេះ តែងកើតមានខុសៗគ្នា ទៅតាមបុគ្គលម្នាក់ៗ ។
ហេតុដូច្នេះ បានជាគេបង្ហាត់ឲ្យក្មេងមានទម្លាប់រៀនប្រឈមនឹងបញ្ហានេះ ដោយការឲ្យលេងជិះទោងយោល ទោងវិល ទោងបះប៉ើក និងលេងកីឡាផ្សេងៗ ជាដើម។
អាការៈរបស់អ្នកពុលឡានមានដូចជា ឈឺក្បាល វិលមុខ ស្រៀវទឹកមាត់ ក្អួត ល្ហិតល្ហៃ បែកញើស ត្រជាក់ចុងដៃ ចុងជើងជាដើម។ប្រសិនបើ ការពុលឡាននេះអូសបន្លាយយូរ នោះវានឹងអាចធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះបាត់បង់ជាតិទឹក រួចធ្លាក់សម្ពាធឈាមធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់អាចគាំងបេះដូង និងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតបានផងដែរ។
ឲ្យអ្នកជំងឺសម្រាកឲ្យធូរស្បើយបន្តិច ផ្តល់ដំបូន្មាន និងលើកទឹកចិត្តនាំនិយាយបំភ្លេចឲ្យសម្លឹងឆ្ងាយៗ ឬមើលតែជុំវិញខ្លួនជិតៗកុំមើលការបន្លាស់ទីនៅក្រៅរថយន្ត ត្រូវសម្លឹងមនុស្សតែក្នុងរថយន្ត ឬមើលតែចំណុចអ្វីមួយតែមិនត្រូវអានសៀវភៅក្នុងឡានដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត មុនធ្វើដំណើរអាចលេបថ្នាំទប់ក្អួត ថ្នាំសម្រួលអារម្មណ៍ ឬថ្នាំអង់ទីណូប៉ាទិចជាមុនបានដែរ។
