Hope and Hope and always Hope: ឧបករណ៍ សម្ភារ បរិក្ខារសម្រាប់ព្យាបាល (ពេទ្យ)

ឧបករណ៍ សម្ភារ បរិក្ខារសម្រាប់ព្យាបាល (ពេទ្យ)

ថ្មដុស ឬថ្មបស

កាលពីបុរាណពេលដែលថ្នាំពេទ្យមិនទាន់មាននៅឡើយ ចាស់បុរាណលោកប្រើឆ្អឹងសត្វ ប្រទាល ប្ញសឈើ ផ្សំជាឱសថព្យាបាលរោគ ។ ដើម្បីឲ្យសាធាតុក្នុងឆ្អឹង ក្នុងប្រទាល និងប្ញសឈើឆាប់ជ្រាបចូលក្នុងទឹក លោកយកវត្ថុទាំងនោះមកដុសនឹងថ្មដែលគេធ្វើសម្រាប់

ដុសថ្នាំ ដែលគេហៅថាថ្មដុស រួចទើបគេយកទឹកដែលដុសជាមួយឆ្អឹងសត្វ ប្រទាល ប្ញសឈើនោះយកមកផឹក ឬលាប។ ថ្មដុសនេះ ប្រជាជនដែលរស់នៅតាមជនបទក្នុង

ប្រទេសកម្ពុជាយើងនៅបន្តប្រើរហូតដល់ទសវត្សរ៍ទី៦០ ។
(រូបភាពថ្មដុសបុរាណដែលគេរកឃើញនៅអង្គរបុរី )

លោក ហ្សក ស៊ឺដេស អ្នកប្រាជ្ញបារាំងបានដាក់ឈ្មោះថ្មដុសនេះ ឬថ្មបស ជាភាសាសំស្ក្រឹត ជំនួសថា បេសនី ។

សហគមន៍ខ្មែរនៅក្នុងប្រទេសថៃ ជាពិសេសនៅខេត្តសុរិន្ទ្រ និងស៊ីសាកេតនៅតែប្រើពាក្យថ្មបស តែជួនកាលគេក៏ប្រើពាក្យថ្មបូត។ ការក្លាយពាក្យ " បស " ទៅជា " បូត " ដោយសារ