លោក ញ៉ុក ថែម
កើតនៅថ្ងៃទី ២២ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩០៣ នៅឃុំស្វាយប៉ោ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង។
បិតាលោក ឈ្មោះ ញុំ រីឯមាតា ឈ្មោះ ហៀក ជាជាតិខ្មែរ ហើយជាកសិករ នៅភូមិអូរតាគី
ឃុំជ្រៃស្រុក ខេត្តបាត់ដំបង។ តាមប្រភពមិនច្បាស់លាស់ លោក ញ៉ុក ថែម បាន ស្លាប់នៅឆ្នាំ
១៩៧៤។
ប្រវត្តិការសិក្សា
អាយុប្រមាណ១០ឆ្នាំ សិក្សាអក្សរសាស្ត្រភាសាជាតិ និង
ពុទ្ធសាសនាក្នុងសំណាក់ព្រះគ្រូអាចារ្យ សន ដែលត្រូវជាជីតា
នៅនាវត្តពោធិវាល សង្កាត់សង្កែ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង។
អាយុ ១៥ ឆ្នាំ បួសជាសាមណេរវត្តពោធិវាល
វ័យ ១៦ វស្សា បន្តមុខវិជ្ជាផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនានៅបាងកក ប្រទេសសៀម
ដោយធ្វើដំណើរតាមរទេះគោជាមួយពួកឈ្មួញ។ ប្រមាណជា
១០ថ្ងៃបានទៅដល់ខេត្តបស្ចឹមបូរី ប្រទេសសៀម
បន្ទាប់មកសាមណេរយើងបានចុះកប៉ាល់បន្តដំណើរ រួចឡើងរទេះភ្លើងនៅខែត្រ
ប៉ែតរិវ លុះជិតព្រលប់ទើបទៅដល់ទីក្រុងបាងកក ។ ពួកឈ្មួញ បាននាំសាមណេរ
ញ៉ុក ថែម ទៅស្នាក់សិក្សានៅក្នុងវត្តព្រះកេតុ នាកុដិលោកគ្រូ មហាយ៉ៅរ៍
ជាព្រះសង្ឃខ្មែរ១អង្គដែលបានគង់នៅស្រុកសៀមយូរឆ្នាំមកហើយ ។
១៩២១ ប្រឡងជាប់ធម្មវិន័យថ្នាក់ត្រី
១៩២៣ ប្រឡងជាប់ធម្មវិន័យថ្នាក់ទោ
វ័យ ២១ វស្សា ជាភិក្ខុភាវៈក្នុងវត្តព្រះកេតុ
១៩២៩
ប្រឡងជាប់ជាផ្លូវការនូវសញ្ញាបត្រមហាប្រាំប្រយោគ
ដែលជាថ្នាក់ខ្ពស់បំផុតផ្នែកភាសា បាលី
១៩៣០ ត្រឡប់មកមាតុប្រទេសវិញហើយបានធ្វើជាសមាជិកក្រុមជំនុំបកប្រែព្រះត្រៃបិដក
១៩៣៦ បានលាចាកសិក្ខាបទ
ប្រវត្តិការងារ
ជាអ្នកប្រាជ្ញផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ និង ផ្នែកពុទ្ធសាសនា
ជាសាស្ត្រាចារ្យភាសាបាលី
អ្នកនិពន្ធជាភាសាខ្មែរ បាលី ថៃ
ជានិពន្ធនាយកទស្សនាវដ្ដី
កម្ពុជសុរិយា
តំណាងរបស់នាយិកាពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ
ធ្វើការដើម្បីទាមទារយកទឹកដីពីសៀម
សមាជិកក្រុមការទូតឥណ្ឌូចិន
សមាជិក្រុមបកប្រែព្រះត្រៃបិដក
ស្ថាបនិកសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ
១៩៣៩ ធ្វើជានិពន្ធនាយកទស្សនាវដ្ដី
កម្ពុជសុរិយា
ដើមខែកុម្ភៈ១៩៣៩ ធ្វើជាព្រះរាជតំណាងសម្តេចព្រះរាជអយ្យកោ នរោត្តម
សុធារស ព្រះអធិប
តី នៃ ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យកម្ពុជា
១៩៤៣
ជាតំណាងរបស់អគ្គលេខាធិការពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត
១៩៤៥ ជាអ្នកការទូតសហភាពឥណ្ឌូចិន
បារាំងសេសនៅព្រៃនគរ និងជាអ្នកបកប្រែភាសាថៃ-
បារាំង-ខ្មែរ
ក្នុងវិទ្យុនៃក្រុងនោះ ដើម្បីទាមទាដែនដីបាត់ដំបង និងសៀមរាប
ពីសៀមមកឱ្យខ្មែរ
វិញ
១៩៤៦ ធ្វើការនៅពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ និង
បង្រៀននៅវិទ្យាល័យស៊ីសុវត្ថិ
ខែមករា ១៩៤៧ ជាសមាជិក្រុមជំនុំក្រុមវប្បធម៌
១៩៥០ ក្រសួងអប់រំជាតិ តែងតាំង
ជាសាស្ត្រាចារ្យ
១៩៥៧
ជាសាស្ត្រាចារ្យឧត្តមកិត្តិយសនៃវិទ្យាស្ថានគរុកោសល្យ , មហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រ
និងមនុស្សសាស្ត្រ ព្រមទាំងពុទ្ធិកមហាវិទ្យាល័យ
១៩៥៦ ជាស្ថាបនិកមួយរូប
នៃសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ (ឯកសារខ្លះថា នៅឆ្នាំ១៩៥៥)
ស្នាដៃ
នមោដីកាកថា នានាជាតកវណ្ណន ,
ធម្មបទនិទ្ទេស , ទេវតាភាសិត
និងពុទ្ធភាសិត និងអត្ថបទ
ថៃលើសាស្ត្រាស្លឹករិត
រឿងប្រលោមលោកបិសាចស្នេហា ,
ភ្នំពេញ , ១៩៤២
រឿងប្រលោមលោកកុលាបប៉ៃលិន ,
ភ្នំពេញ , ១៩៤៣
គ្រឿងឥស្សរិយយស
មុនីសារភរណ៍ ប្រទេសកម្ពុជា ,
១៩៤០
អស្សរិទ្ធិ៍ក្រុងលួង ប្រទេសលាវ
អស្សរិទ្ធិ៍ដ្រាកុងអណ្ណាម នៃប្រទេសអាណ្ណាម , ១៩៤៣
មេដាយការងារប្រាក់ ប្រទេសកម្ពុជា ,
១៩៤៨
មេដាយអស្សរិទ្ធិ៍មុនីសារាភរណ៍កម្ពុជា , ១៩៥៧
មេដាយអនុស្សរា ប្រាក់ ប្រទេសកម្ពុជា ,១៩៦០
មេដាយអស្សរិទ្ធិ៍ នៃ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ,១៩៦២
ការរៀបការ
ឆ្នាំ ១៩៣៧ លោកបានរៀបការជាមួយ នាង ងួន ណៃស៊ីម នៅផ្សារឧដុង្គ
សង្កាត់វាំងចាស់ ស្រុកឧដុង្គ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ហើយមានកូនប្រុស ៧ នាក់ និង
កូនស្រី ៤ នាក់៕
